De correspondent plaatste op 1 mei 2016 een voor mijn onderzoek interessant artikel over de identiteit van dingen.
Door ook alles waar we als mens mee te maken hebben een stem te geven zullen we beter beslissingen kunnen maken die niet louter economisch zijn, maar juist bekeken naar een langere termijn. Interessant, omdat het post-humanisme, waar het artikel over gaat, claimt dat de mens niet het middelpunt is van het bestaan maar dat alles met elkaar te maken heeft. Je zult dan ook gevolgen op langere termijn moeten gaan afwegen wanneer je beslissingen maakt. De mens is er immers nog altijd kortstondiger dan een rivier of als de meeste bomen.
Een rivier of een boom heeft geen eigen stem, in ieder geval geen die wij kunnen verstaan, maar dat betekent niet dat de mens er zomaar over kan beslissen.Wanneer je naar de gevolgen kijkt en het grote geheel aanhoudt dan zou het zomaar eens kunnen dat de mens andere beslissingen dient te nemen. je zult het ‘ding’ dus identiteit moeten geven, met misschien wel een woordvoerder.
En daar raakt het artikel mijn onderzoeksgebied en mijn ontwerpvraag. Kun je door middel van het verhaal van de boom de boom een identiteit geven zodat men duurzamer omgaat met de boom/het hout wat er uit voort komt? En hoe visualiseer je die identiteit/het verhaal?
In datzelfde artikel staan een aantal foto’s van Myoung Ho Lee, die op geheel eigen wijze de gefotografeerde boom een identiteit/voetstuk geeft. De bomen worden voor een wit doek geplaatst alvorens ze worden gefotografeerd. De bomen krijgen hierdoor een andere status, alsof ze op een voetstuk zijn gezet, ze worden opeens bijzonder, en door het doek tentoongesteld.
Myoung Ho Lee
Iets wat Ian Hamilton Finlay met zijn Five Columns in 1982 in het Kroller Müller ook al deed door letterlijk een boom in een sokkel te planten (of de sokkel daadwerkelijk om de boom te metselen) De betreffende bomen worden zo standbeelden, herdenkingsplekken. Waar ze eerst alleen maar stonden zijn ze nu het belangrijkste onderdeel van het kunstwerk geworden.
Ian Hamilton Finlay
Het artikel van de correspondent vind je hier. Hierin staan een aantal links die ik komende tijd eens wat meer aandacht ga geven zodat ik daar mijn inspiratie voor vragen aan mijn participanten en kennisbronnen op af kan stemmen. Want vragen heb ik wel gekregen door het lezen van dit artikel, ik ben bijvoorbeeld erg benieuwd of dit wel kan, is de mens niet veel te solitair naar het eigen soort? En hoe zou ik het gedachten goed dan misschien wel kunnen gebruiken? Het geven van een voetstuk helpt misschien voor de paar geïnteresseerden maar het zou juist de grote goegemeente aan moeten spreken wil het kans van slagen hebben, maar aan de andere kant “je moet ergens beginnen.”