Rens Hein (1995)
Een reactie plaatsenTag: storytelling
Bij het afronden van de masterstudie presenteerde ik de betula pendula 7.0.
Hier vind je het verhaal achter deze tafel.
Aan het einde van het vorige schooljaar nam ik afscheid van mijn geliefde SintLucas. Een school waar ik 13 jaar gewerkt heb. Waar ik me heb mogen ontwikkelen en de vele aspecten van het onderwijs heb mogen ontdekken. Waar ik mijn liefste leerde kennen. Vele andere vrienden maakten. Waar ik lachen kon. Maar ook huilen. Waar ik dank je wel en sorry kon zeggen. Waar ik drie jaar geleden het besluit nam om weer te gaan studeren.
Waardoor ik me ging specialiseren in ethisch design. Met als onderzoeksvraag:
‘Hoe draagt de ziel van de boom bij aan een duurzamere omgang van hout.’ Mede daarom wilde ik SintLucas graag een geschenk geven, en u raadt het al. Dat werd een boom. Op 25 augustus hebben we hem gepoot.
Een Tilia Cordata. Een winterlinde.
Sociaal sterk. Een beetje brutaal. Maar alleen wanneer je hem ruimte en liefdegeeft.
Een inlandse boom.
In de jeugd groeit deze boom langzaam, en wanneer je hem dan herplant, zoals wij doen vandaag, dan heeft hij daar ook even last van. Het is een boom die oud kan worden, 150-250 jaar is in het wild geen uitzondering.
In de jeugd groeit deze boom langzaam, en wanneer je hem dan herplant, zoals wij doen vandaag, dan heeft hij daar ook even last van. Het is een boom die oud kan worden, 150-250 jaar is in het wild geen uitzondering.
In een gecultiveerde omgeving leven ze meestal minder lang, en dat is niet zo vreemd, een winterlinde houdt namelijk van gezelschap. Hij wil middels zijn worteldek (het netwerk van een boom) in contact staan met andere bomen, dat mogen nazaten zijn, of familie maar dat hoeft niet.
Een reactie plaatsen
De Berk;
een zeer sociale boom, die het best gedijt in een groep.
Samen zijn ze sterk, ze zorgen gezamenlijk dat de wind minder vat op ze heeft, dat de regen zo effectief mogelijk tot hen genomen wordt. Dat de dunnen stammen genoeg te eten krijgen. Dat de wortels van de stervende stammen opgenomen blijven in het wortelnetwerk, zodat de voeding en het dna niet verloren gaat, maar ook dat de communicatiekanalen tussen de bomen onderling intact blijven.
Dat de individuele stand van de stam er voor zorgt dat de groep berken collectief beschermt wordt, ontroerde me als ontwerper. Door samen te werken en op elkaar te anticiperen creëer je een solide basis. En daar mogen wankelingen in zitten maar dat vangen ze onderling wel op.
Met dat in het achterhoofd heb ik een ontwerp voor een tafel gemaakt met als doel de ziel van de berk (of het berkenbosje) vast te leggen in een meubel.
Een reactie plaatsen
Ontwerpstudio van der Swam kreeg de mogelijkheid om een serie sieraden te ontwikkelen van archeologisch hout. De sieraden moeten voor verhalen zorgen, en dat is nu…
Een reactie plaatsenMU organiseerde dit jaar een interessante ontmoeting, het publiek zou onder leiding van twee gespreksleiders het gesprek aan gaan met 7000 jonge beukenbomen. Dit om te…
Een reactie plaatsenDe tentoonstelling The Essence of Things van BioART Laboratories vond plaats in het drukke VEEMgebouw, maar daar was niet heel veel van te merken, de meeste mensen…
Een reactie plaatsenAls afsluiting van het eerste semester werd ons gevraagd een presentatie te geven over het afgelopen half jaar, met daarin je bevindingen van het afgelopen…
Een reactie plaatsenOm hout meer gezicht te kunnen geven was ik op zoek naar literatuur die meer algemene informatie over bomen gaf, dan alleen de persoonlijke verhalen. Er wordt al best veel over geschreven de laatste jaren maar via een artikel op de correspondent werd ik gewezen op een boek van een Duitse boswachter, Peter Wohlleben.
Na een aantal publicaties en boeken merkte hij dat het verhaal wat hij wilde vertellen wel beklijfde tijdens de rondleidingen die hij deed in ‘zijn’ bos maar dat het op papier niet aansloeg. Hij schreef om die reden het verborgen leven van bomen.
Naar aanleiding van de presentaties rondom de subjectieve atlas werd mij duidelijk dat ook ik op korte termijn met participanten om tafel moest. De verwachting was dat ik daardoor stappen zou kunnen gaan zetten in mijn onderzoek,
“kan het visualiseren van de ziel van de boom, bijdrage aan een duurzamere omgang van hout van diezelfde boom?”.
Op woensdag 
6 juli 2016 sprak ik met Isabelle Wisse van Nederlands Hout over het bedrijf, de visie en over de eventuele combinatie met mijn onderzoek. Nederlands Hout is gevestigd in Haarlem en is sinds 2012 bezig met het verwerken van inlands hout. Dat betekent dat ze werken met hout wat in Nederland gegroeid heeft, en ook in Nederland gedroogd en gezaagd wordt. In eerste instantie wilden ze zich richten op alleen hout uit Haarlem maar daarvoor is de aanwas te klein. Daarom werken ze tegenwoordig ook samen met de gemeente Rotterdam. Omdat ze hun bomen aangeleverd krijgen vanuit de rooilijst vanuit die gemeentes is er goed te achterhalen waar de gerooide boom vandaan komt, hoe oud deze was en wat de reden tot kap was. De historie van de gerooide boom is voor mijn onderzoek weer erg interessant, omdat je op die manier het echte gezicht van de boom kunt weergeven.
De correspondent plaatste op 1 mei 2016 een voor mijn onderzoek interessant artikel over de identiteit van dingen.
Door ook alles waar we als mens mee te maken hebben een stem te geven zullen we beter beslissingen kunnen maken die niet louter economisch zijn, maar juist bekeken naar een langere termijn. Interessant, omdat het post-humanisme, waar het artikel over gaat, claimt dat de mens niet het middelpunt is van het bestaan maar dat alles met elkaar te maken heeft. Je zult dan ook gevolgen op langere termijn moeten gaan afwegen wanneer je beslissingen maakt. De mens is er immers nog altijd kortstondiger dan een rivier of als de meeste bomen.