Bij het afronden van de masterstudie presenteerde ik de betula pendula 7.0.
Hier vind je het verhaal achter deze tafel.
Tag: grondstof
Staatsbosbeheer (SBB) in Nederland gebruikt een deel van haar bossen als productiebos. Dat is gebaseerd op een verdien model wat naar mijn mening helemaal niet…
Een reactie plaatsen
rode beuk 7, 8, 9, kasteel Heeswijk, Kees van de Knaap
Ik ben een rijk man, ik heb een riant dak boven mijn hoofd, ben getrouwd met de liefste, leukste en mooiste vrouw ter wereld, en ik mag de vader zijn van vijf super lieve en leuke kinderen. Mijn ouders zijn nog in goede gezondheid en hoewel ik mijn vrienden niet zo vaak zie, weet ik wel dat ze er voor mij zullen zijn wanneer ik ze nodig heb. Ik word gewaardeerd op mijn werk als docent, door zowel collega’s als door studenten. Ook als vormgever word ik gewaardeerd, om wat ik maak, maar ook om mij als persoon. Waar ik ‘vroeger’ wel eens dacht dat ik makkelijk als kluizenaar zou kunnen leven, weet ik ondertussen dat ik mensen om mee heen nodig heb. Ik kan het niet alleen. Ik heb het nodig om te praten, te zeuren, te klagen, te lachen, te troosten, te huilen, of gewoon alleen maar stil bij elkaar te zitten.
2 ReactiesFabrikoos exposeert op het designperron een collectie meubelen vervaardigd met computergestuurde machines zodat er geen lijm en andere bevestigingsmiddelen nodig zijn. Daardoor zijn de meubelen…
Een reactie plaatsenMU organiseerde dit jaar een interessante ontmoeting, het publiek zou onder leiding van twee gespreksleiders het gesprek aan gaan met 7000 jonge beukenbomen. Dit om te…
Een reactie plaatsenDe tentoonstelling The Essence of Things van BioART Laboratories vond plaats in het drukke VEEMgebouw, maar daar was niet heel veel van te merken, de meeste mensen…
Een reactie plaatsenTijdens de Dutch Design Week in Eindhoven zal ik een aantal exposities en lezingen bezoeken. Hieronder zal ik deze expo’s beschrijven, maar zal ik ook…
Een reactie plaatsen6 oktober 2016 Badhoevedorp
Vandaag ga ik het gesprek aan met Mathieu en Merijn, eigenaren van [S]GAAF, meubelmakers uit Amsterdam.
Vanuit de stagebegeleiding kom ik al een tijdje bij dit bedrijf en wat opvalt is dat het een bedrijf is wat heel bewust materiaalkeuzes maakt. De keuzes die ze maken zijn milieu en gezondheid bewust.
Op de vraag of ik daar eens met ze over zou kunnen spreken werd meteen instemmend geantwoord, wel graag nadat ze naar Nepal geweest zijn om daar vrijwilligerswerk te doen.
Ik heb wat vragen voorbereid;
- ik ben erg benieuwd naar hun beweegreden om zo min mogelijk plaatmateriaal te gebruiken.
- welk materiaal gebruik je dan in plaats van het plaatmateriaal?
- wat verstaan zij onder duurzaamheid?
- en wat verstaan zij onder cyclisch ontwerpen?
Wanneer ik aankom in Badhoevedorp, waar hun werkplaats is, zie ik geen Merijn en geen Mathieu. Na een belletje richting Merijn blijkt dat ze alle afspraken afgezegd hadden deze week maar mij vergeten waren. Of ik richting zijn huis in Osdorp wil komen? Dat wil ik wel natuurlijk, anders heb ik die twee uur voor niets gereden.
Terwijl ik naar Osdorp rij neem ik in mijn hoofd nog even dat wat ik wil weten door. Ik pik Merijn op een we lopen naar een restaurant aan het water. Toen ik in de auto zat bedacht ik me nog; neem alles op, maar terwijl we naar het restaurant lopen ontstaat het gesprek al. De recorder nog in mijn tas.
Het gesprek gaat vloeiend, en na de eerste chit-chat, geeft Merijn aan dat de meubel/interieur industrie een erg vervuilende industrie is. In de bedrijfsinterieurs blijven kasten, meubelen en balies vaak niet langer dan tien jaar in gebruik. Dan wil de opdrachtgever alweer wat nieuws. En gaat vaak het interieur eruit, om er weer iets soortgelijks terug te plaatsen. Het materiaal wat eerder gebruikt is, is dusdanig bewerkt dat het niet meer her te gebruiken is.
En dan kun je als bedrijf kijken naar duurzamere middelen, wat vaak vertaald wordt naar langdurig gebruik. Maar zoals hierboven al aangegeven wil de consument af en toe iets nieuws.
Om hout meer gezicht te kunnen geven was ik op zoek naar literatuur die meer algemene informatie over bomen gaf, dan alleen de persoonlijke verhalen. Er wordt al best veel over geschreven de laatste jaren maar via een artikel op de correspondent werd ik gewezen op een boek van een Duitse boswachter, Peter Wohlleben.
Na een aantal publicaties en boeken merkte hij dat het verhaal wat hij wilde vertellen wel beklijfde tijdens de rondleidingen die hij deed in ‘zijn’ bos maar dat het op papier niet aansloeg. Hij schreef om die reden het verborgen leven van bomen.
Vorige week, ik was het boek van Peter Wohlleben – het verborgen leven van Bomen aan het lezen, toen ik een idee kreeg. Wat als je…
Een reactie plaatsen