Zoals eerder al geschreven ben ik van mening dat je de identiteit van een grondstof moet kennen om er (nog meer) van te kunnen houden.
En dat is noodzakelijk om weer bewustwording te creëren. Die bewustwording is noodzakelijk om zo de hui
dige wegwerpmaatschappij te keren.
Al jaren verbaas ik me dat er steeds meer huizen die net na de oorlog gebouwd werden, nu heel makkelijk gesloopt worden. Ze zouden niet meer voldoen aan de huidige eisen van luxe en welvaart. Er komen dan ogenschijnlijk moderne en prachtige woningen voor terug, die allemaal veel milieuvriendelijker zouden zijn, maar waar blijft het afval? De sloopresten? En hoeveel is dat eigenlijk?
Lara Almarcegui, een Spaanse kunstenaar woonachtig in Rotterdam, liet me in 2011 in TENT, Rotterdam en twee jaar later in Venetië, tijdens de biennale (Spaans Paviljoen) al heel mooi zien hoeveel materiaal ereigenlijk in een ruimte zit.
biennale Venetië 2013 Spaanse Paviljoen,
alle drie de foto’s zijn gemaakt door een fotograaf van designboom
Momenteel heb ik het plan opgevat om in kaart te brengen welke materialen ik gebruik in mijn eigen projecten, hoeveelheid, gewicht, meters etc.
En hoe ga ik dat visualiseren? Een excelsheet spreekt bij lange niet tot de verbeelding. Er spoken van allerlei manieren door mijn hoofd maar steeds blijkt maar weer dat ik nog steeds niet weet welk onderdeel van het product ik wil laten zien aan de participant, wat is zinvol om de identiteit van het product kenbaar te maken.