Het is weer zover, de kerstdagen zijn aangebroken. De tijd van bezinning en het begin van de lichtere dagen.Langzaamaan gaan de dagen weer langer worden,…
Een reactie plaatsenCategorie: eigenschappen van de boom
Bij het afronden van de masterstudie presenteerde ik de betula pendula 7.0.
Hier vind je het verhaal achter deze tafel.
Dr. Frits Ruyten maakt zich druk over de onnodige bomenkap… bij de kwekerijen. Is de boomkwekerij de nieuwe variant in de bioindustrie? Zoveel jaren heeft…
Een reactie plaatsen
Nu ik de boom als levend wezen erken, merk ik steeds meer dat ik als mens ook menselijke eigenschappen projecteer op de bomen en het bos waarin zij (horen te) leven. Dat zorgt namelijk voor dat ik empathie ontwikkel voor een ander speciesisme. Frans de Waal schreef daarover in een tijd voor empathie. De Waal claimt in zijn boek dat de basis van de mens niet gaat over concurrentie en strijd maar dat we juist empathie en egalitarisme nodig hebben om te kunnen overleven. Dat geldt voor de mens, voor de meeste dieren maar ook voor bomen en planten. Suzan Simard heeft onderzoek gedaan naar bomen in dit geval.
(luister hier naar een ted talk van Simard)
De Berk;
een zeer sociale boom, die het best gedijt in een groep.
Samen zijn ze sterk, ze zorgen gezamenlijk dat de wind minder vat op ze heeft, dat de regen zo effectief mogelijk tot hen genomen wordt. Dat de dunnen stammen genoeg te eten krijgen. Dat de wortels van de stervende stammen opgenomen blijven in het wortelnetwerk, zodat de voeding en het dna niet verloren gaat, maar ook dat de communicatiekanalen tussen de bomen onderling intact blijven.
Dat de individuele stand van de stam er voor zorgt dat de groep berken collectief beschermt wordt, ontroerde me als ontwerper. Door samen te werken en op elkaar te anticiperen creëer je een solide basis. En daar mogen wankelingen in zitten maar dat vangen ze onderling wel op.
Met dat in het achterhoofd heb ik een ontwerp voor een tafel gemaakt met als doel de ziel van de berk (of het berkenbosje) vast te leggen in een meubel.
Een reactie plaatsen
rode beuk 7, 8, 9, kasteel Heeswijk, Kees van de Knaap
Ik ben een rijk man, ik heb een riant dak boven mijn hoofd, ben getrouwd met de liefste, leukste en mooiste vrouw ter wereld, en ik mag de vader zijn van vijf super lieve en leuke kinderen. Mijn ouders zijn nog in goede gezondheid en hoewel ik mijn vrienden niet zo vaak zie, weet ik wel dat ze er voor mij zullen zijn wanneer ik ze nodig heb. Ik word gewaardeerd op mijn werk als docent, door zowel collega’s als door studenten. Ook als vormgever word ik gewaardeerd, om wat ik maak, maar ook om mij als persoon. Waar ik ‘vroeger’ wel eens dacht dat ik makkelijk als kluizenaar zou kunnen leven, weet ik ondertussen dat ik mensen om mee heen nodig heb. Ik kan het niet alleen. Ik heb het nodig om te praten, te zeuren, te klagen, te lachen, te troosten, te huilen, of gewoon alleen maar stil bij elkaar te zitten.
Een reactie plaatsen
Donderdag 24 november,
Ik heb een afspraak met Joost Janmaat van Partizan Publik, een organisatie die zich inzet voor de identiteit van het ding. We spreken af op hun kantoor in Amsterdam en doe dat naar aanleiding van de presentatie parliament of things, die ze hadden op Strijp-S tijdens de Dutch Design Week in Eindhoven van afgelopen jaar.
In deze blogpost geef ik weer waar Joost en ik het over hebben gehad, waar we over gebrainstormd hebben en welke inzichten hij mij gaf, maar ook welke ik hem gaf.
Een reactie plaatsenMaarten Baas ontwikkelde een stoel die pas over tweehonderd (!) jaar klaar is, Baas is dan allang dood, net als alle anderen die op dit…
Een reactie plaatsenMU organiseerde dit jaar een interessante ontmoeting, het publiek zou onder leiding van twee gespreksleiders het gesprek aan gaan met 7000 jonge beukenbomen. Dit om te…
Een reactie plaatsenDe tentoonstelling The Essence of Things van BioART Laboratories vond plaats in het drukke VEEMgebouw, maar daar was niet heel veel van te merken, de meeste mensen…
Een reactie plaatsenTijdens de Dutch Design Week in Eindhoven zal ik een aantal exposities en lezingen bezoeken. Hieronder zal ik deze expo’s beschrijven, maar zal ik ook…
Een reactie plaatsenAls afsluiting van het eerste semester werd ons gevraagd een presentatie te geven over het afgelopen half jaar, met daarin je bevindingen van het afgelopen…
Een reactie plaatsenOm hout meer gezicht te kunnen geven was ik op zoek naar literatuur die meer algemene informatie over bomen gaf, dan alleen de persoonlijke verhalen. Er wordt al best veel over geschreven de laatste jaren maar via een artikel op de correspondent werd ik gewezen op een boek van een Duitse boswachter, Peter Wohlleben.
Na een aantal publicaties en boeken merkte hij dat het verhaal wat hij wilde vertellen wel beklijfde tijdens de rondleidingen die hij deed in ‘zijn’ bos maar dat het op papier niet aansloeg. Hij schreef om die reden het verborgen leven van bomen.
Naar aanleiding van de presentaties rondom de subjectieve atlas werd mij duidelijk dat ook ik op korte termijn met participanten om tafel moest. De verwachting was dat ik daardoor stappen zou kunnen gaan zetten in mijn onderzoek,
“kan het visualiseren van de ziel van de boom, bijdrage aan een duurzamere omgang van hout van diezelfde boom?”.
Op woensdag 
6 juli 2016 sprak ik met Isabelle Wisse van Nederlands Hout over het bedrijf, de visie en over de eventuele combinatie met mijn onderzoek. Nederlands Hout is gevestigd in Haarlem en is sinds 2012 bezig met het verwerken van inlands hout. Dat betekent dat ze werken met hout wat in Nederland gegroeid heeft, en ook in Nederland gedroogd en gezaagd wordt. In eerste instantie wilden ze zich richten op alleen hout uit Haarlem maar daarvoor is de aanwas te klein. Daarom werken ze tegenwoordig ook samen met de gemeente Rotterdam. Omdat ze hun bomen aangeleverd krijgen vanuit de rooilijst vanuit die gemeentes is er goed te achterhalen waar de gerooide boom vandaan komt, hoe oud deze was en wat de reden tot kap was. De historie van de gerooide boom is voor mijn onderzoek weer erg interessant, omdat je op die manier het echte gezicht van de boom kunt weergeven.
Vorige week, ik was het boek van Peter Wohlleben – het verborgen leven van Bomen aan het lezen, toen ik een idee kreeg. Wat als je…
Een reactie plaatsen