Ga naar de inhoud

Pierke Hulshof Berichten

Dutch Design Week deel 2

 

Donderdag 27 oktober van 10:00 – 11:00 in het klokgebouw ABN AMRO entresol

Zoals in een eerdere post geschreven kom ik in deze post terug op de designroute die ik heb gedaan voor mijn onderzoek op de Dutch Design Week 2016

Ik begon de dag met de lezing van Dave Hakkens en Daniel de Bruin, een inspirerende lezing vooral om te zien hoe de beide heren hun praktijk uitvoeren. 

Dave is bezig met het op een andere manier gebruik maken van de grondstoffen om zo een betere bijdrage aan de wereld te kunnen zijn. Hij verteld over zijn projecten als phonebloks, een telefoon waarvan je de specificaties steeds uit kunt breiden of vervangen zonder dat je de rest van de telefoon moet weg gooien. Dit heeft als voordeel dat je veel langer met je telefoon kunt doen en dat je kapotte of gedateerde onderdelen zelf kunt vervangen. Ook kun je de telefoon veel makkelijker personaliseren, wil je een hele goede camera, dan kun je die plaatsen, geef je daar niets om dan kun je die juist weglaten. 

Een reactie plaatsen

In gesprek met [S]GAAF

6 oktober 2016 Badhoevedorp

Vandaag ga ik het gesprek aan met Mathieu en Merijn, eigenaren van [S]GAAF, meubelmakers uit Amsterdam.logo-sgaaf
Vanuit de stagebegeleiding kom ik al een tijdje bij dit bedrijf en wat opvalt is dat het een bedrijf is wat heel bewust materiaalkeuzes maakt. De keuzes die ze maken zijn milieu en gezondheid bewust.
Op de vraag of ik daar eens met ze over zou kunnen spreken werd meteen instemmend geantwoord, wel graag nadat ze naar Nepal geweest zijn om daar vrijwilligerswerk te doen.

Ik heb wat vragen voorbereid;

  • ik ben erg benieuwd naar hun beweegreden om zo min mogelijk plaatmateriaal te gebruiken.
  • welk materiaal gebruik je dan in plaats van het plaatmateriaal?
  • wat verstaan zij onder duurzaamheid? 
  • en wat verstaan zij onder cyclisch ontwerpen?

Wanneer ik aankom in Badhoevedorp, waar hun werkplaats is, zie ik geen Merijn en geen Mathieu. Na een belletje richting Merijn blijkt dat ze alle afspraken afgezegd hadden deze week maar mij vergeten waren. Of ik richting zijn huis in Osdorp wil komen? Dat wil ik wel natuurlijk, anders heb ik die twee uur voor niets gereden.

Terwijl ik naar Osdorp rij neem ik in mijn hoofd nog even dat wat ik wil weten door. Ik pik Merijn op een we lopen naar een restaurant aan het water. Toen ik in de auto zat bedacht ik me nog; neem alles op, maar terwijl we naar het restaurant lopen ontstaat het gesprek al. De recorder nog in mijn tas.

Het gesprek gaat vloeiend, en na de eerste chit-chat, geeft Merijn aan dat de meubel/interieur industrie een erg vervuilende industrie is. In de bedrijfsinterieurs blijven kasten, meubelen en balies vaak niet langer dan tien jaar in gebruik. Dan wil de opdrachtgever alweer wat nieuws. En gaat vaak het interieur eruit, om er weer iets soortgelijks terug te plaatsen. Het materiaal wat eerder gebruikt is, is dusdanig bewerkt dat het niet meer her te gebruiken is.
En dan kun je als bedrijf kijken naar duurzamere middelen, wat vaak vertaald wordt naar langdurig gebruik. Maar zoals hierboven al aangegeven wil de consument af en toe iets nieuws.

Een reactie plaatsen

het verborgen leven van bomen

Om hout meer gezicht te kunnen geven was ik op zoek naar literatuur die meer algemene informatie over bomen gaf, dan alleen de persoonlijke verhalen. Er wordt al best veel over geschreven de laatste jaren maar via een artikel op de correspondent werd ik gewezen op een boek van een Duitse boswachter, Peter Wohlleben.0e17aac05b68383beb964fa6230b371c_360x360_center
Na een aantal publicaties en boeken merkte hij dat het verhaal wat hij wilde vertellen wel beklijfde tijdens de rondleidingen die hij deed in ‘zijn’ bos maar dat het op papier niet aansloeg. Hij schreef om die reden het verborgen leven van bomen.

Een reactie plaatsen

nederlands hout

Naar aanleiding van de presentaties rondom de subjectieve atlas werd mij duidelijk dat ook ik op korte termijn met participanten om tafel moest. De verwachting was dat ik daardoor stappen zou kunnen gaan zetten in mijn onderzoek,

kan het visualiseren van de ziel van de boom, bijdrage aan een duurzamere omgang van hout van diezelfde boom?”.  

Op woensdag nederlands hout6 juli 2016 sprak ik met Isabelle Wisse van Nederlands Hout over het bedrijf, de visie en over de eventuele combinatie met mijn onderzoek. Nederlands Hout is gevestigd in Haarlem en is sinds 2012 bezig met het verwerken van inlands hout. Dat betekent dat ze werken met hout wat in Nederland gegroeid heeft, en ook in Nederland gedroogd en gezaagd wordt. In eerste instantie wilden ze zich richten op alleen hout uit Haarlem maar daarvoor is de aanwas te klein. Daarom werken ze tegenwoordig ook samen met de gemeente Rotterdam. Omdat ze hun bomen aangeleverd krijgen vanuit de rooilijst vanuit die gemeentes is er goed te achterhalen waar de gerooide boom vandaan komt, hoe oud deze was en wat de reden tot kap was. De historie van de gerooide boom is voor mijn onderzoek weer erg interessant, omdat je op die manier het echte gezicht van de boom kunt weergeven.

Een reactie plaatsen

Post-Humanisme of de Identiteit van het Ding

De correspondent plaatste op 1 mei 2016  een voor mijn onderzoek interessant artikel over de identiteit van dingen.
Door ook alles waar we als mens mee te maken hebben een stem te geven zullen we beter beslissingen kunnen maken die niet louter economisch zijn, maar juist bekeken naar een langere termijn. Interessant, omdat het post-humanisme, waar het artikel over gaat, claimt dat de mens niet het middelpunt is van het bestaan maar dat alles met elkaar te maken heeft. Je zult dan ook gevolgen op langere termijn moeten gaan afwegen wanneer je beslissingen maakt. De mens is er immers nog altijd kortstondiger dan een rivier of als de meeste bomen.

Een reactie plaatsen

de Identiteit van een ‘Product’

Zoals eerder al geschreven ben ik van mening dat je de identiteit van een grondstof moet kennen om er (nog meer) van te kunnen houden.
En dat is noodzakelijk om weer bewustwording te creëren. Die bewustwording is noodzakelijk om zo de huid2dige wegwerpmaatschappij te keren.
Al jaren verbaas ik me dat er steeds meer huizen die net na de oorlog gebouwd werden, nu heel makkelijk gesloopt worden. Ze zouden niet meer voldoen aan de huidige eisen van luxe en welvaart. Er komen dan ogenschijnlijk moderne en prachtige woningen voor terug, die allemaal veel milieuvriendelijker zouden zijn, maar waar blijft het afval? De sloopresten? En hoeveel is dat eigenlijk?

Lara Almarcegui, een Spaanse kunstenaar woonachtig in Rotterdam, liet me in 2011 in TENT, Rotterdam en twee jaar later in Venetië, tijdens de biennale (Spaans Paviljoen) al heel mooi zien hoeveel materiaal ereigenlijk in een ruimte zit.

Een reactie plaatsen

Let’s Throw Away our Throwaway Culture

Als voeding voor het onderzoek ben ik op zoek naar
inspiratie met betrekking tot duurzaamheid. En dadownloadn voornamelijk naar wat dat betekent voor de consument maar ook voor het product. Daarbij kwam ik een interessante website tegen waar producten en tips worden getoond die je maar een keer in je leven hoeft  te kopen. Om als product op de website geplaatst te worden die je te voldoen aan een aantal voorwaarden, een daarvan is dat je een (levens)lange garantie kunt geven.

Een reactie plaatsen

Nieuw betekent altijd: “Nog net niet Stuk.”

Thomas Rau in VPRO tegenlicht (8 november 2015)

Over het einde van bezit en de mogelijke oplossing voor onze overconsumptie.
Vanuit het onderzoek wat ik momenteel aan het doen ben ‘kan het verhaal achter een materiaal de duurzaamheid van het materiaal vergroten’ keek ik onderstaande aflevering van tegenlicht. Voor het onderzoek is dit interessant omdat de visie die Rau hanteert een nieuwe kijk brengt op het fenomeen massaconsumptie, het verdienmodel, waar wij allen ‘slachtoffer’ van zijn geworden in de afgelopen eeuwen. Thomas Rau denkt een alternatief gevonden te hebben.

Een reactie plaatsen