De correspondent plaatste op 1 mei 2016 een voor mijn onderzoek interessant artikel over de identiteit van dingen.
Door ook alles waar we als mens mee te maken hebben een stem te geven zullen we beter beslissingen kunnen maken die niet louter economisch zijn, maar juist bekeken naar een langere termijn. Interessant, omdat het post-humanisme, waar het artikel over gaat, claimt dat de mens niet het middelpunt is van het bestaan maar dat alles met elkaar te maken heeft. Je zult dan ook gevolgen op langere termijn moeten gaan afwegen wanneer je beslissingen maakt. De mens is er immers nog altijd kortstondiger dan een rivier of als de meeste bomen.
Tag: datavisualisatie
Zoals eerder al geschreven ben ik van mening dat je de identiteit van een grondstof moet kennen om er (nog meer) van te kunnen houden.
En dat is noodzakelijk om weer bewustwording te creëren. Die bewustwording is noodzakelijk om zo de hui
dige wegwerpmaatschappij te keren.
Al jaren verbaas ik me dat er steeds meer huizen die net na de oorlog gebouwd werden, nu heel makkelijk gesloopt worden. Ze zouden niet meer voldoen aan de huidige eisen van luxe en welvaart. Er komen dan ogenschijnlijk moderne en prachtige woningen voor terug, die allemaal veel milieuvriendelijker zouden zijn, maar waar blijft het afval? De sloopresten? En hoeveel is dat eigenlijk?
Lara Almarcegui, een Spaanse kunstenaar woonachtig in Rotterdam, liet me in 2011 in TENT, Rotterdam en twee jaar later in Venetië, tijdens de biennale (Spaans Paviljoen) al heel mooi zien hoeveel materiaal ereigenlijk in een ruimte zit.
Een reactie plaatsen